In
januari 2019 organiseerde museum Kranenburg in Bergen aan Zee een naakte avond.
Die tentoonstelling viel erg tegen maar dat maakte niet zoveel uit. Want een
museumbezoek met kleding aan kan altijd nog wel en is daarom niet cool. Naakt
door een museum waggelen is uitdagender, opwindender en daarom leuker. Dan
worden plotseling niet de tentoongestelde items het middelpunt van het museum,
maar de vele naakte lichamen die er omheen lopen.
Als naturist/nudist wil je natuurlijk het echte werk en die is in Rotterdam. In tegenstelling tot het bezoek aan Museum Kranenburg zijn de naakte avonden bij De Kunsthal al jaren steevast uitverkocht. De eerste dit jaar in februari was binnen 5 minuten uitverkocht. De kaartenverkoop van de tweede Naked Night liep minder hard. 24 uur na de eerste aankondiging waren er nog steeds kaarten te koop. Daarna moest zelfs de Naturisten Federatie Nederland (NFN) er reclame voor maken.
Zoals eigenlijk elk evenement waar bezoekers naakt mogen/kunnen zijn, zijn ook nu de (oudere) mannen in de meerderheid. Één van de mannelijke bezoekers droeg zelfs een rokje. Mannen kennen geen schaamte voor hun naakte lichaam. Vrouwen wel. Een forse meerderheid van de bezoekers (mannen en vrouwen) is behoorlijk op leeftijd. Die komen nog uit de tijd van de flower power; de sixties en seventies waarin naakt gaan de normaalste zaak van de wereld was. Kom daar nog maar eens om anno 2024. Tegenwoordig is de samenleving preuts en schamen vooral meisjes en vrouwen zich voor hun lichaam. Een lichaam dat - getuige het geringe aantal aanwezige vrouwen vanavond - soms best gezien mag worden.
De tentoonstelling bestaat uit felgroene- en -roze spullen uit de seventies en eighties van de vorige eeuw. Wat de kunstenares ermee wil vertellen wordt pas duidelijk wanneer je er een boekje naast legt. Erg indrukwekkend is het allemaal niet en het kan de bezoekers niet erg bekoren. Iedereen komt hier om naakt te gaan in een omgeving waar dat anders niet mogelijk is. Bezoekers lopen doelloos door de grote zaal waar de spullen staan opgesteld, lezen nauwelijks de teksten maar genieten vooral van het naakt zijn onder de naakten. De naakte lichamen zijn de attractie. Ze genieten van het naakt kunnen rondlopen en van elkaar. Want hoewel dat niet de bedoeling is wordt er wel degelijk naar elkaar gekeken. Hoe zie jij er zonder kleren uit? Het is zien en gezien worden. Gecommuniceerd wordt er nauwelijks. De naturisten (naakt uit ideologische overweging) zijn hier makkelijk van de nudisten (naakt omdat het opwindend is) te onderscheiden: Naturisten dragen schoenen of slippers; nudisten zijn blootvoets.
De immens hoge ramen van de grote zaal geven je het idee naakt te kunnen rond wandelen in de grote stad. Hoewel van buiten goed zichtbaar letten de vele voorbijgangers totaal niet op de circa 30 – 40 naakte bezoekers, waar toch ook wel goed uitziende naakte vrouwenlichamen tussen zitten. Ook bij de fototentoonstelling in een aangrenzende kleinere zaal kijken voorbijgangers nauwelijks naar de naakte lichamen. Blijkbaar zijn ze in de havenstad wel wat gewend.
Na een uur doelloos te hebben rondgewaggeld kunnen de bezoekers foto’s maken. Niet van de anderen; alleen van de kunstwerken en van zichzelf. Na het maken van de nodige foto’s druipen de meeste bezoekers wel af. De kleren gaan weer aan want buiten deze zaal begint de echte wereld weer. De bezoekers zijn weer een ervaring rijker. Zoveel mogelijkheden om buiten de eigen slaapkamer naakt te gaan zijn er immers niet meer. Dus laten we initiatieven als deze koesteren en sluiten in het hart. Want wellicht dat de huidige preutse samenleving hier ook een einde aan gaat maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten