Gisteren was ik in de Eemshaven. Dat is een gebied noordelijk van de stad Groningen; het meest noordelijk gelegen gebied op het vaste land van Nederland. Het is een uitgestrekt gebied met windmolens, veel schapen en één lang fietspad, soms gescheiden door wildroosters zodat de schapen niet overlopen. Je voelt hier de Waddenzee; het zacht kabbelen van het zeewater tegen de dijk en de zilte lucht die je neus binnen dringt.
Doorgaans is het vrij rustig in de Eemshaven; het ligt ver
weg va de bewoonde wereld. Het is deels een industrieterrein maar een nog veel
groter gebied is wandelgebied. Veruit de meeste bezoekers concentreren zich
rond het treinstation Eemshaven, waar een tussen de havens en met de
achtergrond een elektriciteitscentrale provisorisch strandje is aangelegd. Wanneer
je hier de pier op loopt dan bevindt je je daadwerkelijk op het noordelijkste
puntje van het vaste land van Nederland.
Maar dat was niet mijn doel. Mijn doel was het vogeluitkijkpunt
een paar honderd meter verderop met aan het begin een oorlogsmonument. Normaliter
is het hier best druk, maar omdat het gisteren dinsdag was, was het aantal bezoekers
op één hand te tellen. Hier hoor je de vogels, de meeuwen en het zacht zoemen
van de windmolens en de dieselmotoren van de passerende schepen. Het is hier zo
lekker rustig dat je hier heerlijk naakt kunt wandelen.
Na mijn auto te hebben geparkeerd vlakbij
het oorlogsmonument klom het wildrooster over en sloeg ik naar links om de dijk
op te lopen naar het oorlogsmonument. Daar bevond zich nog een ouder echtpaar
en er kwam een oudere vrouw aan op de fiets. Het oudere echtpaar was hier maar
heel even; maakte wat foto’s en verdween weer. Ik wilde nog heel even wachten met
uitkleden want de oudere vrouw met de fiets was er ook nog. Maar tot mijn grote
verbazing trok zij al haar kleren uit en ging naakt op het grasveld liggen
zonnen. Dus ik dacht dat als zij dat mocht ik dat ook wel kon doen. Dus ik ook
naakt en ik maakte een aantal foto’s op en rond het oorlogsmonument van mezelf
naakt.
Naakt wandelen in het openbaar mag niet in Nederland. Je kunt er zelfs een boete voor krijgen van enkele honderden euro's. Als uit het niets verscheen er plotseling een van ergens in
de vijftig onderaan de dijk, die mij naakt had gezien. Hij was boos en riep dat
ik niet naakt mocht zijn in een publieke ruimte als de Eemshaven. Ik antwoordde
niet en kleedde me snel weer aan. De man riep nog dat hij mij in de gaten zou
houden en dat wanneer ik straks weer naakt zou gaan hij me wat aan zou doen. Ik antwoordde nu ook niet en liet hem gaan. Ik keek even naar de naakte vrouw, die
een eindje verderop lag aan de andere kant van de dijk. Vandaar dat de man haar
niet had gezien.
De man riep me nog na dat ik een viezerik was en liep naar zijn auto en vertrok. Nadat de man en zijn auto uit het
zicht waren verdwenen kleedde ik me weer
uit en ging verder met het maken van foto’s rond het oorlogsmonument; een traditie
wanneer ik in de Eemshaven ben. De vrouw heb ik verder niet benaderd; vrouwen vinden dat meestal niet zo prettig wanneer zij naakt zijn en ongevraagd
worden benaderd door een eveneens naakte man. Maar het was de eerste keer sinds
ik rond 2013 begon met naakt wandelen er zich iemand anders in mijn nabijheid
bevond die ook naakt was.
Mijn tocht zette ik verder naakt voort. Wandelend in de
volle zon van circa 33 graden en onder een strakblauwe hemel genoot ik van het uitzicht.
Ik maakte foto’s van mezelf, naakt wandelend in op dit wandelpad annex fietspad
in de Eemshaven en genoot van het uitzicht. Mijn eerste stop was een
vogeluitkijkpunt; een stalen constructie met gaten zodat bezoekers de vogels
kunnen observeren zonder dat de vogels daar last van hebben. De stalen constructie
is gebouwd in een C-vorm dus de warmte kan hier bijna niet weg. Het
was hier dus bloedheet. Ik zag wel even de kans om hier naakt te poseren en wandelde verder naar het volgende vogeluitkijkpunt, een paar honderd meter verderop aan de andere
kant van de gascentrale. Ook daar heb ik even gepauzeerd, een paar slokken water
genomen en mijn weg vervolgd.
Mijn weg vervolgde ik aan de andere kant van de dijk, waar ik langs het water kon wandelen en niet steeds om me heen hoefde te kijken of er andere fietsers of wandelaars mij benaderden zodat ik me – weliswaar tijdelijk – weer even moest aankleden. Aan de zeekant van de dijk was het ook koeler en kon ik één van de flessen water die inmiddels leeg was, vullen met zeewater en die over mijn lichaam laten spoelen. Dat voelde alsof ik in het water zelf lag. Opvallend: Het zeewater was behoorlijk warm.
Tijd om terug te wandelen. Mijn watervoorraad was bijna leeg en onder deze hete omstandigheden
was verder wandelen onverantwoord. Ik wandelde terug naar mijn auto maar
eenmaal bij de auto kleedde ik mezelf nog niet om. Ik wilde nog iets doen
vandaag: Naakt wandelen over ter – weliswaar kleine – treinstation van de
Eemshaven. Zo geschiedde. Ik heb een paar foto’s gemaakt van mezelf naakt
poserend op het station Eemshaven. Want dat wilde ik graag. Passanten, als die er
al waren, keken me niet eens aan.
Van de agressieveling van deze ochtend heb ik verder niets
meer vernomen. Dus ik heb verder een geweldige dag gehad met als hoogtepunt mijn
naakte bezoek aan het kleine treinstation Eemshaven.
Tot volgend jaar.
