Kun je naakt wandelen in Nederland? Ja, luidde het antwoord op verschillende internetfora, maar dan alleen op daarvoor aangewezen naturistenterreinen. Dat zijn campings, stranden of plassen, waar een speciaal gebied is afgeschermd voor mensen die naakt willen gaan. Typisch Nederland: het mag, maar dan alleen in een speciaal afgeschermd gebied, zodat anderen daar geen last van hebben. Het idee te leven in een dierentuin leek me niks. Ik wilde natuurgebieden in om daar naakt te gaan wandelen. Probleem daarbij is, dat het niet mag en als je wordt gesnapt hangt er een dikke prent aan vast. Bijkomend probleem ben ik zelf: geen goddelijk mooi lichaam, dus niet het aanzien waard voor anderen. Dus het mooiste zou zijn als ik een natuurgebied zou vinden waar ik vrij naakt kan wandelen in de openlucht, zonder dat mensen last van mij hebben. Weken aan een stuk maakte ik plannen om in verschillende natuurgebieden naakt te gaan wandelen, waarbij ik het natuurgebied vlakbij mijn huis over het hoofd zag.
Tot vannacht. Het is de nacht van zaterdag 18 op zondag
19 augustus 2012. Vannacht heb ik letterlijk de stoute schoenen aangetrokken en
ben 1,5 uur gaan wandelen in de bossen aan de rand van mijn stad. En dat voelde
vanaf de eerste seconde al meer dan goed. Fantastisch! Je bent alleen in een
groot natuurgebied en dan ook nog eens naakt. De sterren verlichten je weg; het
dierenrijk laat zich nauwelijks zien. Het dierenrijk de vrije ruimte geven is
de aanleiding voor de beheerder om toegang
tot het bosrijke gebied te verbieden tussen zonsondergang en zonsopkomst. Dat
heeft me er ook altijd van weerhouden daar ’s avonds of ’s nachts te gaan
lopen. Ik was bang te worden ontdekt door de boswachter. Die zou me een dikke
prent geven voor niet alleen het begeven in het bos na zonsondergang, maar ook
voor het daar naakt begeven. Dat was het me allemaal niet waard; plezier hebben
is leuk, maar twee prenten aan je broek.. euh.. naakte lichaam is iets teveel
van het goede.
Het gebied is vrijwel geluidloos; alles wat je hoort zijn
feestende mensen op de nabij gelegen camping en het pretpark aan de horizon.
Vanaf het moment dat het café aan de rand van het bos uit zicht is, trek ik
alle kleding uit, maar houd mijn schoenen aan. De kleding gaat in mijn rugzak
en het nachtelijke avontuur kan beginnen. Bij aanvang van de wandeling is het
iets na elf uur ’s avonds en het is aardedonker. Mijn naakte lichaam beweegt
zich voort door het mulle zand, wat lopen ongemakkelijk maakt. Iedere stap is
duidelijk hoorbaar en kan dus aandacht trekken van mens of dier. Dus na een
paar meter gaan ook de schoenen uit en in de rugzak. Mijn blote voeten maken
nauwelijks lawaai in het mulle zand. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel en
het zweet breekt me uit. Komt het transpireren van de zenuwen of van de warmte,
omdat het de warmte nacht van het jaar is: 20 – 25 graden? Wie het weet mag het
zeggen, maar de zenuwen breken wel even uit als ik verderop twee lichten die
opdoemen. Het zal toch niet waar zijn, dat de bodwachter in een terreinwagen
juist nu door de duinen struint om mensen zoals ik op te sporen? Zo gauw ik de
lampen waarneem vlucht ik de bossen in, wachtend op dat wat komen gaat. Ik hoor
stemmen en ben even bang voor een hond, die me zal ontdekken. Mijn hart bonkt
in mijn keel, want ik mag hier eigenlijk niet zijn! Ik bevind me in dubio:
kleding aantrekken en tevoorschijn komen of naakt blijven en afwachten wat er
gaat gebeuren. Ik besluit beiden te doen: kleding aantrekken en wachten wat er
gaan gebeuren. Ondertussen zie ik de lampen steeds dichter naderen. Van achter
een boom volg ik de route. Er blijkt geen hond bij het gezelschap te horen; de
stemmen komen van twee mensen met zaklampen. Geen terreinwagen. Misschien zijn het wel
padvinders, die meedoen aan een dropping of zo. Geen idee, maar ik volg ze wel
vanaf mijn strategische positie achter de bomen. Als er geen hond bij het
gezelschap hoort, dan zullen die nooit weten dat hier een idioot achter de
bomen staat, die ze volgt. De spanning stijgt; mijn hart bonkt in mijn keel. Ik
zal toch niet worden ontdekt? Want al is het niet de boswachter; ik wil mijn
weg naakt voort zetten.
Het tweetal passeert op grote afstand van mijn
strategische plaats. Als ik zeker weet, dat het niet de boswachter met zijn
hond is, trek ik alle kleding weer uit en vervolg mijn weg weer naakt. Ik vraag
me af, waarom ik dit niet eerder heb gedaan. Eigenlijk wil ik hier de hele
nacht blijven; laat mij maar naakt zijn in de openlucht. Het voelt fantastisch!
Ik doe niemand kwaad en niemand hoeft zich te storen aan mijn lichaam. Van een
opgewonden penis heb ik geen last. Omdat het aardedonker is, hoef ik ook niet
te kijken naar mijn eigen lichaam. Ik ken een route door dit gebied, die ik bij
daglicht talloze keren heb gelopen. Die route duurt ongeveer twee uur lopen en
het zou fantastisch zijn om deze route nu naakt af te leggen. Maar zover komt
het helaas niet; om de juiste weg te vinden is het hier te donker. Ondanks de
bijverlichting van de talloze sterren aan de hemel. Het lopen door het mulle
zand, in combinatie met de hoge temperatuur vannacht begint ook qua energie
zijn tol te eisen. Ik moet vanaf de bosrand ook nog eens naar huis lopen, wat
nog eens een half uur in beslag zal nemen. Kortom: ik moet mijn nachtelijke
naaktwandeling noodgedwongen afbreken. Jammer, want ik begon me eindelijk op
mijn gemak te voelen. Het transpireren is fors minder geworden en mijn hart
heeft weer zijn normale ritme aangenomen. Als ik vanuit een hoge duin het
natuurgebied overzie, stemt me dat tot tevredenheid. De bossen zijn verworden
tot contouren aan de horizon. Met het sluiten van het pretpark en de camping is
de stilte zo goed als teruggekeerd. Ik wil hier de hele nacht blijven. Maar
helaas: ik moet nu echt terug. Dat wordt nog wel even spannend, want ik raak
door de nachtelijke omstandigheden even mijn oriëntatie kwijt. Maar dat
probleem is na een paar minuten alweer opgelost.
Mijn eerste nachtelijke naaktwandeling is ondanks alles
een succes. Het enige wat ik vannacht miste, was en zacht windje om mijn
lichaam die me er elke seconde aan herinnert, dat ik naakt door de openlucht
loop. En – maar dat is een totale illusie – het zou mooi zijn als er eens een vrouw mee zou
durven op een nachtelijke naaktexpeditie.
