Ik wil gewoon naakt op vakantie in 2013

Nu de herfst is aangebroken en de temperatuur buiten daalt, is het tijd om uit te kijken naar het voorjaar, waarin die temperatuur weer gaat stijgen en dus naakt in de openlucht weer mogelijk is. Vanzelfsprekend begint dan ook weer de discussie waarbij de vraag wordt gesteld welke vakantiereis we dit jaar weer zouden gaan ondernemen. Tijd om te filosoferen over de nieuwste bestemming. De vraag stellen is hem ook beantwoorden, want als ik diep in mijn hart kijk bij wat ik nou eens echt avontuurlijk zou vinden, dan is dat de hele dag naakt zijn. Ik zou wel eens naar een bestemming toe willen, waar ik eindeloos naakt kan wandelen, zonder dat iemand zich aan mijn toch al niet zo prachtige lichaam stoort. Zonder dat iemand daar opmerkingen over maakt. Nee, ik heb geen slank lichaam en ben daarom geen interessante verschijning; laat staan als ik naakt ben.

RECORD GEBROKEN
De langste tijd die ik naakt in de openlucht heb doorgebracht is 4 uur en dat was ook nog eens in ons eigen koude kikkerlandje. Koud met recht, want het was niet warmer dan een graadje of vijftien. Vier uur is tot nu toe het record; het vorige record lag op iets minder dan twee uur en dat was wel in een warm land: op Gran Canaria. Probleem is daar wel dat de zon fel aan de hemel brandt en dat is weer gevaarlijk voor de huid, want huidkanker ligt op de loer. Verder heb ik korte stukjes naakt gewandeld van hooguit een uurtje, tot anderhalf uur. Een hele dag naakt; van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, dat heb ik tot nu toe nog niet meegemaakt. Maar ik ben het vast van plan. Immers, ik wil dat record van 4 uur naakt evenaren of zelfs helemaal verbreken. En als ik het verbreek, dan wil ik het verbreken met klinkende cijfers.

Er moet dus een andere oplossing zijn.

Het zal me in 2013 lukken, om een reisbestemming te vinden naar een land, waar naakt wandelen in eerste instantie niet direct verboden is en waar je toch de ruimte hebt. Misschien zelfs naakt achter het stuur van je hurauto kruipen en naakt naar je bestemming rijden. Niet 's nachts, maar gewoon overdag. De temperatuur moet er aangenaam zijn; niet te warm, niet te koud. Je moet er op klaarlichte dag eindeloos kunnen struinen door de natuur en de wind om je naakte lichaam voelen. Zo af en toe moet je kunnen stilstaan en om je heen kijken, waarbij je geniet van de rust. Zo ver je kunt kijken is er niets; helemaal niets. en vooral: zo ver je kunt kijken is er niemand die zich aan jouw naakte lichaam stoort. Even de rugzak neerzetten en handen in de zij. Hoofd naar de hemel gericht en frise lucht inademend. Hart bonkt in je keel, omdat je hier letterlijk en figuurlijk open en bloot staat te genietem van de omgeving. Misschien wel zittend op een steen of in een stoeltje, verschillende berichten schrijvend in mijn dagboek of op dit weblog. Alleen al de wind die om mijn naakte lichaam waait zal voor enige opwinding zorgen; ik wordt er elke seconde aan herinnerd dat ik poedelnaakt ben en dat zal geweldig voelen. Vrijheid, blijheid en dat is precies wat ik zoek. Maar aan welke landen moet ik dan denken? Welke bestemmingen moet ik onderzoeken, wil ik eindeloos lang de hele dag naakt zijn, zonder dat iemand zich aan mij stoort, of omgekeerd? Aan welke landen moet ik denken?

WIE DOEN NIET MEE?
Zwitserland valt als bestemming af; veel kantons (provincies) hebben daar een wet aangenomen dat naaktwandelen verbiedt op straffe van boetes. Finland lijkt me een geweldige bestemming, maar in afgelegen gebieden schuilt het gevaar van bruine beren en dat lijkt me ook weer niets. De Verenigde Staten zijn zo preuts, dat naakt in de openlucht zeer zeker zal worden bestraft en dan wordt je linearecta het land uit gekegeld. In het Verenigd Koninkrijk staat eveneens een gevangenisstraf van enkele maanden op nudisme (geen naturisme, want een naturist is gelovig en dat ben ik niet) in de openlucht, tenzij het in afgesloten gebieden gebeurd en verder niemand daar last van heeft. Nederland heb ik nu wel gezien: het land is te klein om echt langdurig naakt te gaan wandelen. De kans dat je volk dat jouw naakte lichaam niet waardeert tegen komt is veel te groot. Bovendien was de naaktwandeling van 4 uur op het stand van Scheveningen niet zomaar 4 uur: het gebied waarin in me ongestoord naakt kon bewegen was gewoon niet groter. Het grootste naaktstrand ter wereld ligt in Frankrijk; Cap D'agde, maar daar zie ik mezelf niet snel tussen de duizenden hompen vet wandelen. De rust en dus het genot is dan helemaal weg en bovendien is meer dan driekwart van de bezoekers man. Hetzelfde staat je te gebeuren op een naakt cruise in Kroatië; ook geen goed idee, dus. Ze bestaan er wel, omdat Kroatië de naakte toerist heeft ontdekt en die levert het straatarme land geld op. Verder schoot Israël nog door mijn hoofd. Interessant als vakantiebestemming, maar naaktwandelaars worden daar letterlijk en figuurlijk weggeschoten. Niet doen, dus.

WAAR BLIJFT DAT VROUWELIJK GEZELSCHAP?
Een vrouw heeft zich tot nu toe nog niet bij me gemeld en ik vrees dat dat ook niet (snel) gaat gebeuren. De zogenaamd zelfbewuste Nederlandse vrouw is over het algemeen preuts en als ze dat al niet is, zit ze er zeker niet op te wachten om uitgerekend met mij op naaktexpeditie te gaan. Een man meenemen op zo'n reis vind ik niks, want ik heb weinig behoefte om de hele dag tegen een bungelende snikkel aan te kijken. Die heb ik immers zelf al. Bovendien zijn veel mannelijke naaktwandelaars van de herenliefde en willen niets liever, dan met een man seks in de openlucht. In tegenstelling tot wat de dames denken, heb ik daar geen enkele behoefte aan. Maar ja, hoe kan ik de dames overtuigen als ze toch niet mee willen?

Ik wil gewoon een vakantiebestemming waar ik uren lang naakt kan wandelen en dat zal me in 2013 lukken ook!

Immers: er moet een oplossing zijn.

Door weer en wind

Wind door de haren; voeten in het mulle zand. De wind is zo wild, dat ik gewoon wordt gezandstraald. Ik ben nog geen vijf seconden uit de kleren of het zand zit overal: tot in mijn oren zitten korreltjes zand. Maar het voelt als vanouds gewoon goed om weer naakt te zijn in de openlucht. Ik heb er inmiddels een sport van gemaakt om hier minstens één keer per jaar te komen en dan een paar uur naakt te wandelen. Naakt, dus zonder kleren en dan ook nog eens in de buitenlucht.

Vandaag is daarvoor de ideale dag: temperatuur is met 16 á 17 graden prima en zo af en toe komen er wat druppels regen naar beneden. De lucht ziet er dreigender uit dan hij daadwerkelijk is; donker en grauw. Toch valt het allemaal wel mee. Het naaktstrand is nagenoeg leeg; een ouder stelletje waagt zich nog in de branding, maar verder is het anders zo overbevolkte naaktstrand eenzaam en verlaten. En dat is maar goed ook, want zou het weer goed zijn, dan zou het hier afgeladen vol zitten met vooral mannen. Mannen, die homofiele neigingen hebben of al homo zijn. Mannen, die hier eigenlijk alleen maar naar toe zijn gekomen om seks te hebben met elkaar en met andere mannelijke bezoekers. Als jij daar dan in je blootje rond wandelt, gaan zij er eigenlijk automatisch vanuit dat jij ook van de herenliefde bent en dus meegaat in hun seksuele verlangens. Maar nee, aan mij niet besteed; ik wil een vrouw aan mijn zijde en als het even kan wil ik dat ook zij met mij naakt over dit strand wandelt.

Maar de kans dat er zich een vrouw aandoet, die samen met mij meer dan 4 uur naakt over dit strand gaat wandelen, is net zo groot als dat ik ooit de miljoenenjackpot in de Staatsloterij zal winnen: niet uitgesloten, maar schier onmogelijk. Naakt is een mannenaangelegenheid; ook ik ben man, maar dan wel hetero. Vrouwen zul je nauwelijks om vrijwillig naakt betrapen. Vrouwen gaan naakt omdat ze willen bruinen in de zon en zelfs dan is het niet vrijwillig. De dames in Nederland schamen zich blijkbaar voor hun eigen lichaam en geven zich alleen maar bloot aan hun eigen partner of tegen heel veel betaling aan een naaktfotograaf. Tatoeages en piercings moeten het lichaam dan alsnog onherkenbaar maken. En dat laatste gebeurt dan ook nog eens onder strenge voorwaarden. Nee, de emancipatie van de Nederlandse vrouw is een beetje doorgeslagen en daarom zijn er niet veel Nederlandse dames, die naakt zullen gaan wandelen. Dus de kans dat die dames met mij gaan naakt wandelen, is heel erg klein. Jammer, want het zou de mannetjes met homofiele neigingen afschrikken. In de plaats van iedere seconde te worden opgeschrikt door een man, die je uitnodigend aankijkt om seks te hebben, zou je met rust worden gelaten. Alleen al daarom zou een naakte vrouw aan mij zijde ideaal zijn. Niet om seks mee te hebben, maar om hen af te schrikken.

Vandaag dus niets van dat alles: maar een naakte vrouw aan mij zijde is ook niet nodig, want het weer nodigt de mannetjes er niet toe uit, ook naakt te gaan. Een spatje regen op hun tere lichaampjes voelt natuurlijk niet lekker. Ze zouden er maar eens verkouden van kunnen worden en dat willen de heertjes nou ook weer niet. Vandaag laten ze zich daarom  niet zien. Het wandelen begint na een paar honderd meter al; omdat ook het strand waar je alle kleding aan moet houden nagenoeg verlaten is kan ik niet wachten totdat ik naakt kan gaan. Over een paar meter wordt het strand gescheiden door de duinen en daarachter is een wandelpad, waar zich gegarandeerd niemand bevindt. Normaliter is dit een herenontmoetingsplek, maar door de weersomstandigheden is het daar leeg. Het is dat pad, dat ik wil gaan bewandelen en pas daar zal ik naakt gaan. Maar als ik verderop het naakt stelletje in het water zie, besluit ik nu al alle kleding uit te trekken en de wind om mijn naakte lichaam te voelen. Wat een geweldig gevoel; letterlijk en figuurlijk opwindend. Het kleine beetje zon dat er is, direct op mijn lichaam voelen en genieten van wat deze dag me biedt. Vanaf dit punt ga ik naakt wandelen;  vanaf hier wil ik minstens 4 uur helemaal zonder kleding verder gaan. Ik wil indrukken opdoen, die ik door het jaar heen niet op kan doen, omdat de hedendaagse preutse maatschappij dit nou eenmaal niet als favoriete bezigheid ziet. Ik moet meedoen in de pas en dat doe ik doorgaans ook. Maar één keer per jaar ga ik een hele dag helemaal naakt en die dag is vandaag. De vier uur dat ik me naakt in de openlucht begeef wandel ik niet alleen; zo af en toe klim ik de duinen op, om even te genieten van het uitzicht en van het feit dat ik naakt ben. Ik voel me koning over mijn eigen rijk, als ik naar het vrijwel lege strand kijk en de golven woest op het strand zie beuken. Maar in duik snel weer weg achter de duinen, omdat ik hier nog meer wordt gezandstraald. Van een opgewonden penis is geen sprake; hoewel ik me afvraag of het nou werkelijk zo moeilijk lopen is met een stijve penis. Het antwoord op die vraag wordt vandaag in ieder geval niet beantwoord. Mensen kom ik nauwelijks tegen; een ouder stelletje kijkt even verwonderlijk op als ze daar aan naakte kerel zien staan, maar zegt er verder niets van. Sterker nog; even verderop gaan ook zijn uit de kleren. Op de terugweg kom ik nog twee heren tegen, maar ook zij zwijgen in alle talen als daar een naakte kerel voorbij komt. Ze kijken me niet eens aan en dat is prima. De terugweg gaat sneller dan gedacht en voor ik het weet, moet ik alle kleding weer aan trekken. Al was het alleen maar omdat een paar honderd meter verderop een aantal kleine kinderen met begeleider van de trap af, mijn kant op komt. Als ik mijn broek en shirt weer aan heb en een paar minuten later het groepje tegemoet kom, vraagt één van hen waar het naaktstrand is. Ik wijs naar de plek waar ik zojuist heb gewandeld, maar bedenk in mezelf dat ik net op tijd weer alle kleding heb aangetrokken. Jammer, maar helaas moet dat. Het risico is te groot dat ik weer dat etiketje krijg opgeplakt, terwijl ik daar eigenlijk alleen maar ben voor mijn plezier. Laat mij mijn eigen gang gaan; laat mij naakt! Ik voel me geweldig. De maatschappij beslist echter anders en daar heb je je maar bij neer te leggen.

Geweldig en waarom doe ik dit niet iedere dag? Waarom moet ik per se nachtwandelingen maken wil ik naakt gaan en waarom kan ik niet gewoon mijn naakte lichaam tonen overdag, zoals vandaag? Het zijn vragen die, net als de vraag of er ooit vrouwelijk gezelschap meegaat, misschien wel tot in den eeuwigheid onbeantwoord zullen blijven. Maar dat maakt het plezier van vandaag er niet minder om.

Nachtelijke naaktexpeditie

Kun je naakt wandelen in Nederland? Ja, luidde het antwoord op verschillende internetfora, maar dan alleen op daarvoor aangewezen naturistenterreinen. Dat zijn campings, stranden of plassen, waar een speciaal gebied is afgeschermd voor mensen die naakt willen gaan. Typisch Nederland: het mag, maar dan alleen in een speciaal afgeschermd gebied, zodat anderen daar geen last van hebben. Het idee te leven in een dierentuin leek me niks. Ik wilde natuurgebieden in om daar naakt te gaan wandelen. Probleem daarbij is, dat het niet mag en als je wordt gesnapt hangt er een dikke prent aan vast. Bijkomend probleem ben ik zelf: geen goddelijk mooi lichaam, dus niet het aanzien waard voor anderen. Dus het mooiste zou zijn als ik een natuurgebied zou vinden waar ik vrij naakt kan wandelen in de openlucht, zonder dat mensen last van mij hebben. Weken aan een stuk maakte ik plannen om in verschillende natuurgebieden naakt te gaan wandelen, waarbij ik het natuurgebied vlakbij mijn huis over het hoofd zag.

Tot vannacht. Het is de nacht van zaterdag 18 op zondag 19 augustus 2012. Vannacht heb ik letterlijk de stoute schoenen aangetrokken en ben 1,5 uur gaan wandelen in de bossen aan de rand van mijn stad. En dat voelde vanaf de eerste seconde al meer dan goed. Fantastisch! Je bent alleen in een groot natuurgebied en dan ook nog eens naakt. De sterren verlichten je weg; het dierenrijk laat zich nauwelijks zien. Het dierenrijk de vrije ruimte geven is de aanleiding voor de beheerder om  toegang tot het bosrijke gebied te verbieden tussen zonsondergang en zonsopkomst. Dat heeft me er ook altijd van weerhouden daar ’s avonds of ’s nachts te gaan lopen. Ik was bang te worden ontdekt door de boswachter. Die zou me een dikke prent geven voor niet alleen het begeven in het bos na zonsondergang, maar ook voor het daar naakt begeven. Dat was het me allemaal niet waard; plezier hebben is leuk, maar twee prenten aan je broek.. euh.. naakte lichaam is iets teveel van het goede.

Het gebied is vrijwel geluidloos; alles wat je hoort zijn feestende mensen op de nabij gelegen camping en het pretpark aan de horizon. Vanaf het moment dat het café aan de rand van het bos uit zicht is, trek ik alle kleding uit, maar houd mijn schoenen aan. De kleding gaat in mijn rugzak en het nachtelijke avontuur kan beginnen. Bij aanvang van de wandeling is het iets na elf uur ’s avonds en het is aardedonker. Mijn naakte lichaam beweegt zich voort door het mulle zand, wat lopen ongemakkelijk maakt. Iedere stap is duidelijk hoorbaar en kan dus aandacht trekken van mens of dier. Dus na een paar meter gaan ook de schoenen uit en in de rugzak. Mijn blote voeten maken nauwelijks lawaai in het mulle zand. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel en het zweet breekt me uit. Komt het transpireren van de zenuwen of van de warmte, omdat het de warmte nacht van het jaar is: 20 – 25 graden? Wie het weet mag het zeggen, maar de zenuwen breken wel even uit als ik verderop twee lichten die opdoemen. Het zal toch niet waar zijn, dat de bodwachter in een terreinwagen juist nu door de duinen struint om mensen zoals ik op te sporen? Zo gauw ik de lampen waarneem vlucht ik de bossen in, wachtend op dat wat komen gaat. Ik hoor stemmen en ben even bang voor een hond, die me zal ontdekken. Mijn hart bonkt in mijn keel, want ik mag hier eigenlijk niet zijn! Ik bevind me in dubio: kleding aantrekken en tevoorschijn komen of naakt blijven en afwachten wat er gaat gebeuren. Ik besluit beiden te doen: kleding aantrekken en wachten wat er gaan gebeuren. Ondertussen zie ik de lampen steeds dichter naderen. Van achter een boom volg ik de route. Er blijkt geen hond bij het gezelschap te horen; de stemmen komen van twee mensen met zaklampen. Geen  terreinwagen. Misschien zijn het wel padvinders, die meedoen aan een dropping of zo. Geen idee, maar ik volg ze wel vanaf mijn strategische positie achter de bomen. Als er geen hond bij het gezelschap hoort, dan zullen die nooit weten dat hier een idioot achter de bomen staat, die ze volgt. De spanning stijgt; mijn hart bonkt in mijn keel. Ik zal toch niet worden ontdekt? Want al is het niet de boswachter; ik wil mijn weg naakt voort zetten.

Het tweetal passeert op grote afstand van mijn strategische plaats. Als ik zeker weet, dat het niet de boswachter met zijn hond is, trek ik alle kleding weer uit en vervolg mijn weg weer naakt. Ik vraag me af, waarom ik dit niet eerder heb gedaan. Eigenlijk wil ik hier de hele nacht blijven; laat mij maar naakt zijn in de openlucht. Het voelt fantastisch! Ik doe niemand kwaad en niemand hoeft zich te storen aan mijn lichaam. Van een opgewonden penis heb ik geen last. Omdat het aardedonker is, hoef ik ook niet te kijken naar mijn eigen lichaam. Ik ken een route door dit gebied, die ik bij daglicht talloze keren heb gelopen. Die route duurt ongeveer twee uur lopen en het zou fantastisch zijn om deze route nu naakt af te leggen. Maar zover komt het helaas niet; om de juiste weg te vinden is het hier te donker. Ondanks de bijverlichting van de talloze sterren aan de hemel. Het lopen door het mulle zand, in combinatie met de hoge temperatuur vannacht begint ook qua energie zijn tol te eisen. Ik moet vanaf de bosrand ook nog eens naar huis lopen, wat nog eens een half uur in beslag zal nemen. Kortom: ik moet mijn nachtelijke naaktwandeling noodgedwongen afbreken. Jammer, want ik begon me eindelijk op mijn gemak te voelen. Het transpireren is fors minder geworden en mijn hart heeft weer zijn normale ritme aangenomen. Als ik vanuit een hoge duin het natuurgebied overzie, stemt me dat tot tevredenheid. De bossen zijn verworden tot contouren aan de horizon. Met het sluiten van het pretpark en de camping is de stilte zo goed als teruggekeerd. Ik wil hier de hele nacht blijven. Maar helaas: ik moet nu echt terug. Dat wordt nog wel even spannend, want ik raak door de nachtelijke omstandigheden even mijn oriëntatie kwijt. Maar dat probleem is na een paar minuten alweer opgelost.

Mijn eerste nachtelijke naaktwandeling is ondanks alles een succes. Het enige wat ik vannacht miste, was en zacht windje om mijn lichaam die me er elke seconde aan herinnert, dat ik naakt door de openlucht loop. En – maar dat is een totale illusie – het zou  mooi zijn als er eens een vrouw mee zou durven op een nachtelijke naaktexpeditie.